تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط بر محتوی و فعالیت آنزیم تلومراز بافت قلب در موش‌های صحرایی سالمند

مقدمه: اختلالات فیزیولوژیکی و بیماری­های مرتبط با سالمندی خطر کاهش عملکرد فیزیکی را افزایش می­دهند. سبک زندگی غیر فعال با بروز نشانگرهای پیری سلولی مانند کاهش طول تلومر مرتبط است. عامل اصلی ثبات و افزایش طول تلومر آنزیم تلومراز است. هدف پژوهش حاضر تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط بر محتوی و فعالیت آنزیم تلومراز بافت قلب در موش­های صحرایی سالمند بود. مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع تجربی بوده که در آن 20 سر موش صحرایی نر 46 هفته­ای با وزن 260 تا 310 گرم به صورت تصادفی در دو گروه 10 تایی شامل گروه تمرین و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط انجام دادند. پس از اتمام دوره در حالت ناشتا و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه‌های بافت قلبی از موش­های صحرایی جمع‌آوری شد. برای اندازه­گیری فعالیت آنزیم تلومراز از روش PCR-ELISA و برای اندازه­گیری محتوی تلومراز از روش ساندویچ الایزا استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل آنالیز شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل، فعالیت آنزیم تلومراز (002/0=p) و محتوی آنزیم تلومراز (042/0=p) به صورت معنی­داری بیشتر بود. نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می­رسد که هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط می­تواند سبب افزایش فعالیت و محتوی آنزیم تلومراز در بافت قلب موش­های صحرایی سالمند شود.